Pilar Maldonado Ortega **pte. foto van jou**
Geboren in Granada, ik heb er mijn jeugd en jeugd doorgebracht, een land waar ik dol op ben en dat ik altijd in mijn hart zal dragen, ik ademde dezelfde lucht en kon dezelfde landschappen observeren die mijn landgenoot Federico García Lorca ook kon om enige tijd geleden te genieten, allemaal een trots voor mij.
Land dat je boeit en verborgen gevoelens bij je naar boven haalt.
Sinds ik een kind was, werd mijn liefde voor schilderen, fotografie, lezen en schrijven in mij gewekt en zo won ik op 12-jarige leeftijd mijn eerste schrijfprijs, georganiseerd door de Diputación de Granada op basis van de rechten van het kind in 1979 , het jaar van zijn begin, nog steeds met verlangen bewaar ik het diploma dat ik heb behaald. Op 14-jarige leeftijd en met een honours degree in tekenen, gaven ze mijn eerste tentoonstelling op de school waar ik studeer, tekeningen geschilderd op eenvoudige vellen van schildernotitieboekjes en Chinese inkt.
Ik train als admtva. en op 21-jarige leeftijd begin ik te werken, op 26-jarige leeftijd laat ik mijn land en mijn gezin achter om naar andere steden te vliegen die me de kans geven. De eerste drie jaar werk ik in Madrid, en dan vlieg ik in 1995 weer naar Córdoba, een onbekend land voor mij en het land dat mijn hobby's, unieke landschappen en geweldige mensen doet ontwaken, die me stevig vasthouden en niet loslaten even van mij.
Land waarin ik wortel schiet en dat ik niet meer weg kan, want zonder zijn lucht zou ik niet kunnen ademen. Ze inspireerde me om meer dan 50 olieverfschilderijen te schilderen die ik maak, en honderden landschappen die ik eindeloos fotografeer.
Nu laat ik wegens ruimtegebrek mijn fantekeningen vastleggen, en kleine aquarellen in de vorm van wenskaarten en bladwijzers doe ik ook als cadeau.
Mijn zoon is mijn beste werk, zoals ik zeg in mijn poëzie die aan hem en aan dit land is opgedragen, en dat gaat als volgt:
"Ik wilde mijn best doen
en ik koos Andalusië als kader
en binnen deze Cordoba
welke de uitverkoren stad was.
Ik ben in Almodóvar . komen wonen
en ik zette de laatste penseelstreek
zien dat mijn werk klaar is
in deze unieke stad."
Land dat je boeit en verborgen gevoelens bij je naar boven haalt.
Sinds ik een kind was, werd mijn liefde voor schilderen, fotografie, lezen en schrijven in mij gewekt en zo won ik op 12-jarige leeftijd mijn eerste schrijfprijs, georganiseerd door de Diputación de Granada op basis van de rechten van het kind in 1979 , het jaar van zijn begin, nog steeds met verlangen bewaar ik het diploma dat ik heb behaald. Op 14-jarige leeftijd en met een honours degree in tekenen, gaven ze mijn eerste tentoonstelling op de school waar ik studeer, tekeningen geschilderd op eenvoudige vellen van schildernotitieboekjes en Chinese inkt.
Ik train als admtva. en op 21-jarige leeftijd begin ik te werken, op 26-jarige leeftijd laat ik mijn land en mijn gezin achter om naar andere steden te vliegen die me de kans geven. De eerste drie jaar werk ik in Madrid, en dan vlieg ik in 1995 weer naar Córdoba, een onbekend land voor mij en het land dat mijn hobby's, unieke landschappen en geweldige mensen doet ontwaken, die me stevig vasthouden en niet loslaten even van mij.
Land waarin ik wortel schiet en dat ik niet meer weg kan, want zonder zijn lucht zou ik niet kunnen ademen. Ze inspireerde me om meer dan 50 olieverfschilderijen te schilderen die ik maak, en honderden landschappen die ik eindeloos fotografeer.
Nu laat ik wegens ruimtegebrek mijn fantekeningen vastleggen, en kleine aquarellen in de vorm van wenskaarten en bladwijzers doe ik ook als cadeau.
Mijn zoon is mijn beste werk, zoals ik zeg in mijn poëzie die aan hem en aan dit land is opgedragen, en dat gaat als volgt:
"Ik wilde mijn best doen
en ik koos Andalusië als kader
en binnen deze Cordoba
welke de uitverkoren stad was.
Ik ben in Almodóvar . komen wonen
en ik zette de laatste penseelstreek
zien dat mijn werk klaar is
in deze unieke stad."